Ποιητικές & Λογοτεχνικές Αναφορές
Γιώργος Ρούσκας «Χαϊκού – Νήματα», εκδ. Σοκόλη
2017-09-14 14:34
Ένα σταρένιο στάχυ σε γκρο πλαν. Μια μαθηματική έκφραση με αποτέλεσμα που ιντριγκάρει την διάθεση πολλαπλών ερμηνειών. Μία παρότρυνση απ’ εκείνον που ο καθένας μας αναγνωρίζει ως δάσκαλο. Τρεις ενότητες που έλκουν και έλκονται εκ των λέξεων, ερωτοτροπούν και ερωτεύονται μέσα από αυτές, αποκτούν υπόσταση και θέση ως γενόμενα, τα οποία με τη σειρά τους, θα γίνουν γεννήτορες, τόσων κι άλλων τόσων, ζωοφόρων εννοιών και δεδομένων. Αυτή είναι η εντός μου, συμπυκνωμένη παρουσία της νέας συλλογής Χαϊκού, του Γιώργου Ρούσκα, με τίτλο «Νήματα».
Η επιγραμματική ποίηση ή αλλιώς χαϊκού, μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στη χώρα μας, μα είναι σίγουρα ένα από τα ευφυέστερα είδη ποιητικού λόγου. Αν η κλασσική ποίηση αποτελεί εξ’ ορισμού τον τρόπο με τον οποίο εκφράζουμε και εκφραζόμαστε συνοπτικά, προσφέροντας όμως άπειρες ερμηνείες, προσλήψεις, εικόνες, νοήματα και αισθήσεις,...
Καίτη Κουμανίδου «Αμφίδρομος Καθρέφτης», εκδ. ΑΩ
2017-09-14 14:31
Κάθε ποιητική συλλογή και μια νέα, περιπετειώδης ανακάλυψη νέων κόσμων αλλά και ολοκαίνουργιων συναισθηματικών διαστάσεων. Η Καίτη Κουμανίδου μέσα από την πρώτη της συλλογή με τίτλο «Αμφίδρομος Καθρέπτης», μας προσφέρει γενναιόδωρα την δυνατότητα να ταξιδέψουμε στα όρια εκείνων των ψυχικών επιδράσεων, που γνωρίζουν να δρουν μονάχα σε βάθος. Βιώνοντας ένα προς ένα τα ποιήματα της συλλογής, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με την μοναξιά:
(ΝΥΧΤΑ ΧΩΡΙΣ ΦΕΓΓΑΡΙ)
Αυτή τη νυχτιά
που ο ίσκιος της ανύσταχτης μοναξιάς
είναι βαρύς και τα σισύφεια δεσμά
ορθώνουν πόνους
αλλά και με την δύναμη της αγάπης:
(ΑΤΑΦΑ ΟΝΕΙΡΑ)
Ο δικός μου ουρανός
έχει ένα δικό του ήλιο εσένα
που λειαίνει τη μοναξιά
αφαιρεί τ’ αγκάθια
αρωματίζει τη σκέψη
όλος ο κόσμος κλεισμένος
εντός μου
Ο αναγνώστης θα αισθανθεί πως η γραφή της Καίτης Κουμανίδου, καθορίζεται από συνοχή, βάθος, ποιότητα και...
Χαρίκλεια Πανουτσοπούλου «montage», εκδ. ΑΩ
2017-09-14 14:29
Η νέα νουβέλα της Χαρίκλειας Πανουτσοπούλου, ονομάζεται «montage». Σύνθεση δηλαδή. Για να επιτευχτεί όμως μια άρτια σύνθεση, θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει υπάρξει διαχωρισμός. Έτσι λοιπόν, η συγγραφέας παίρνει με ιδιαίτερη μαεστρία ένα πηχτό, ανακατεμένο μείγμα από ανθρώπους, άνδρες, γυναίκες, συναισθήματα, επιλογές, φως, σκοτάδι, ένα τακούνι χωμένο στη λάσπη και μια γραβάτα εν δυνάμει θηλιά, και τα τοποθετεί στην άκρη ενός φυγοκεντρικού, υποσυνείδητου «γιατί;»
Μέσα από την δύναμη της γωνιακής ταχύτητας του πόνου, ξεπετάγονται θύτες και θύματα, «αξιολύπητοι και συγχρόνως επικίνδυνοι για τον εαυτό τους». Κι όσο αυξάνει η περιστροφή, τόσο ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με μια αποκαλυπτική δίνη αυτογνωσίας, που γίνεται καθρέφτης του. Κι όσο φτάνουμε στον τελικό διαχωρισμό, τόσο αντικρίζουμε μια αλήθεια που όλοι γνωρίζουμε μα κανένας δεν παραδέχεται. Ποια είναι αυτή; Μα φυσικά...
«λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα»
..
2017-10-02 22:10
Εκεί στην άκρη μιας σελίδας, έκατσα προσεκτικά.
Σηκώνοντας το βάρος της υλικής μου υπόστασης με τον φόβο του τσακίσματος.
Εκεί στην άκρη ενός βιβλίου,
σημείωσα δυο φόβους, τρία όνειρα, χίλιες φανταστικές ζωές,
αγναντεύοντας τον φάρο, που δίνει γραμμή πλεύσης στο καρυδότσουφλο της...
..
2017-10-02 22:05
Η ψυχή νοσεί απ' την υγρασία
Ποτάμι ο χρόνος, χείμαρροι τα συναισθήματα, ρυάκια τα δάκρυα
Σε ακαθάριστες κοίτες ρεμάτων σωριάζονται αξιοπρέπειες
Οι ανταριασμένες θάλασσες των κακώς κείμενων, μετατρέπουν σε καρυδότσουφλα τις βάρκες της ελπίδας
Η ψυχή νοσεί απ’ την υγρασία
Μα το πλεονάζων ύδωρ,...
..
2017-10-02 22:00
Η θάλασσα μας, δεν είναι πια γαλάζια. Πήρε το χρώμα του θανάτου.
Η θάλασσα μας, δεν είναι πια αλμυρή. Πήρε την γεύση της πίκρας.
Η θάλασσα μας, δεν θα μας δροσίζει πια. Πήρε την όψη της φωτιάς.
Η θάλασσα μας, δεν θα μας ταξιδεύει πια.
Ακίνητα μένουν τα νερά της, απ' τα χιλιάδες πτώματα.
..
2017-10-02 21:48
Προχωρώ.
Σκοντάφτω σε "λάθη" και πέφτω.
Σηκώνομαι, τινάζοντας τα γδαρμένα γόνατα μου και προσπαθώ ξανά.
Οι δρόμοι παίρνουν κλίση ανηφορική. Κουράζομαι.
Πιστεύω σ' αυτό που θέλω να φτάσω. Γεμίζω δύναμη.
Κοιτώ μπροστά, έχοντας εμπεδώσει το πίσω.
Σκέφτομαι καλοπροαίρετα ακόμα κι αν...
Συστάσεις
Η Site-άρχης της "Υψικαμίνου", είναι μία απλή και ταπεινή βιβλιοφάγος, που ζει ανάμεσα σε στοίβες από χαρτιά, κάθε λογής μολύβια και άπειρα, μα άπειρα βιβλία! Έχει στενές σχέσεις μ’ έναν παπαγάλο που απαγγέλει Καββαδία, μ' ένα καμινετάκι που της προσφέρει ανιδιοτελώς τον πρωινό καφέ αλλά και μ' έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, που δεν τον λες και τελευταίας τεχνολογίας (ζωντανό απολίθωμα της Ιουρασικής περιόδου... μπορεί!).
Μετά απ' τα χίλια παρακάλια μια τρελής ιδέας που της "σφηνώθηκε" στο κεφάλι, αποφάσισε να δημιουργήσει αυτή την ιστοσελίδα, με σκοπό την επικοινωνία και το μοίρασμα των σκέψεων της. Τρελή ιδέα; Ομολογουμένως!
Η "Υψικάμινος" λοιπόν, στέκει με περηφάνια αόρατα στον ορατό κόσμο του διαδικτύου κι είναι έτοιμη με την υψηλή θερμοκρασία που θα αναπτύσει στο "εσωτερικό" της, να δημιουργεί φωτεινές εστιές ανάγνωσης μα και ένθερμα καλλιτεχνικά μετερίζια.
Εκ της Site-άρχου (βλέπε Ματίνα Κ. Καρελιώτη),
Καλή αναγνωστική συμπόρευση!
Ειδική κάμινος μεγάλου ύψους που αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες!
