Ποιητικές & Λογοτεχνικές Αναφορές
Κωνσταντίνος Μ. Σκηνιώτης – «Η ζωή είναι ταξίδι» – Εκδόσεις ΑΩ 2016
2017-09-14 14:40
Η ζωή είναι ταξίδι. Αφετηρία ο έρωτας μέσα από τον οποίο προκύπτουμε. Τελικός προορισμός η μετάβαση στην αιωνιότητα, αφού έχουμε προσφέρει το καλύτερο δυνατό στο σύνολο συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μας.
«Όπως πας χαρούμενος για ύπνο στο τέλος μιας καλής ημέρας, έτσι χαρούμενος φτάνεις και στο τέλος της ζωής σου μετά από μια καλή ζωή» Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
Το ενδιάμεσο διάστημα είναι η διαδρομή, το ταξίδι. Οι δρόμοι που θα διαβούμε δεν θα είναι πάντα ομαλοί και οι θάλασσες που θα ταξιδέψουμε δεν θα είναι πάντα γαλήνιες. Για να μην χαθούμε, πρέπει η «πυξίδα» μας να είναι από καλά» υλικά» και σωστά «ρυθμισμένη» στα οράματα μας. Εκείνα που αποτελούν την κινητήριο δύναμη για να συνεχίσουμε αυτήν την μετακίνηση της υπόστασης μας, στο χώρο και στο χρόνο.
Ο ποιητής Κωνσταντίνος Μ. Σκηνιώτης σε αυτή την νέα του συλλογή καταπιάνεται με αυτό το ταξίδι, χωρίζοντας το σε τρεις...
Γιώργος Λυμπερόπουλος «Ο Χάρος κάνει κούνια». εκδόσεις ΑΩ, 2016
2017-09-14 14:40
Όταν ποθείς να ακούσεις, «η γιαγιά του σύμπαντος κόσμου», θα είναι πάντα πρόθυμη να σου αφηγηθεί το παραμύθι εκείνο που προορίζεται αποκλειστικά για σένα. Κάπως έτσι ξεκίνα το νέο βιβλίο, του Γιώργου Λυμπερόπουλου, «Ο Χάρος κάνει κούνια». Ο συγγραφέας, δημιούργησε ένα πρωτότυπο «παραμύθι» για μεγάλους, το οποίο διαμέσου των αλλεπάλληλων αλληγοριών και του διάχυτου σουρεαλισμού προσδοκεί να υπενθυμίσει στον αναγνώστη, με τρόπο ιδιαιτέρως υποβλητικό, την δισυπόστατη καταγωγή του.
Αυτό, είναι κάτι που φαίνεται καθαρά εξ΄ αρχής. Η εικόνα που δημιουργεί ο τίτλος, περικλείοντας τον «ορισμό» της αντίφασης, δεν θα μπορούσε παρά να προσδιορίζει τις αλληλένδετες δυνάμεις του καλού και του κακού. Το Γιν και το Γιαν. Το μαύρο και το άσπρο. Την ύλη και την ψυχή. Τα αρχέγονα δηλαδή στοιχεία που είναι αδύνατον να υπάρξουν το ένα χωρίς το άλλο, αφού σε διαφορετική περίπτωση η κοσμική...
Γεώργιος Βιζυηνός "Το αμάρτημα της μητρός μου"
2017-09-14 14:37
Γεώργιος Βιζυηνός
"Το αμάρτημα της μητρός μου"
Ξαναδιαβάζοντας το διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού, «Το αμάρτημα της μητρός μου», ξεκαθαρίζει μέσα μου το ποιος δύναται να «αποτυπωθεί» πιο βαθιά και πιο ουσιαστικά σ’ ένα κομμάτι χαρτί. Τι είναι αυτό που κάνει έναν συγγραφέα να ξεχωρίζει απ’ τους άλλους και ποιές εκείνες οι παράμετροι που θα οδηγήσουν τις «ιστορίες» του να μιλήσουν στον πυρήνα της ύπαρξης μας;
Τελικά, όσο περισσότερο τα πάθη έχουν υπερισχύσει της λογικής, όσο οι αντιστάσεις με διάφορους τρόπους έχουν καμφεί , όσο η έλλειψη έχει καθοδηγήσει την επιλογή κι όσο λιγότερη διάρκεια είχε η χαρά που είχε δεχτεί εκείνος, «ο άνθρωπος της γραφής», τόσο πιο κοντά θα φθάσει στην ρίζα του «συμπάσχω», «κατανοώ» κι «αποδέχομαι να ξαναζήσω το δράμα μου, συγγράφοντας την ιστορία μου εξ' αρχής».
Ο Βιζυηνός ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος με ελλείψεις και πάθη. ...
«λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα»
..
2017-10-02 22:10
Εκεί στην άκρη μιας σελίδας, έκατσα προσεκτικά.
Σηκώνοντας το βάρος της υλικής μου υπόστασης με τον φόβο του τσακίσματος.
Εκεί στην άκρη ενός βιβλίου,
σημείωσα δυο φόβους, τρία όνειρα, χίλιες φανταστικές ζωές,
αγναντεύοντας τον φάρο, που δίνει γραμμή πλεύσης στο καρυδότσουφλο της...
..
2017-10-02 22:05
Η ψυχή νοσεί απ' την υγρασία
Ποτάμι ο χρόνος, χείμαρροι τα συναισθήματα, ρυάκια τα δάκρυα
Σε ακαθάριστες κοίτες ρεμάτων σωριάζονται αξιοπρέπειες
Οι ανταριασμένες θάλασσες των κακώς κείμενων, μετατρέπουν σε καρυδότσουφλα τις βάρκες της ελπίδας
Η ψυχή νοσεί απ’ την υγρασία
Μα το πλεονάζων ύδωρ,...
..
2017-10-02 22:00
Η θάλασσα μας, δεν είναι πια γαλάζια. Πήρε το χρώμα του θανάτου.
Η θάλασσα μας, δεν είναι πια αλμυρή. Πήρε την γεύση της πίκρας.
Η θάλασσα μας, δεν θα μας δροσίζει πια. Πήρε την όψη της φωτιάς.
Η θάλασσα μας, δεν θα μας ταξιδεύει πια.
Ακίνητα μένουν τα νερά της, απ' τα χιλιάδες πτώματα.
..
2017-10-02 21:48
Προχωρώ.
Σκοντάφτω σε "λάθη" και πέφτω.
Σηκώνομαι, τινάζοντας τα γδαρμένα γόνατα μου και προσπαθώ ξανά.
Οι δρόμοι παίρνουν κλίση ανηφορική. Κουράζομαι.
Πιστεύω σ' αυτό που θέλω να φτάσω. Γεμίζω δύναμη.
Κοιτώ μπροστά, έχοντας εμπεδώσει το πίσω.
Σκέφτομαι καλοπροαίρετα ακόμα κι αν...
Συστάσεις
Η Site-άρχης της "Υψικαμίνου", είναι μία απλή και ταπεινή βιβλιοφάγος, που ζει ανάμεσα σε στοίβες από χαρτιά, κάθε λογής μολύβια και άπειρα, μα άπειρα βιβλία! Έχει στενές σχέσεις μ’ έναν παπαγάλο που απαγγέλει Καββαδία, μ' ένα καμινετάκι που της προσφέρει ανιδιοτελώς τον πρωινό καφέ αλλά και μ' έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, που δεν τον λες και τελευταίας τεχνολογίας (ζωντανό απολίθωμα της Ιουρασικής περιόδου... μπορεί!).
Μετά απ' τα χίλια παρακάλια μια τρελής ιδέας που της "σφηνώθηκε" στο κεφάλι, αποφάσισε να δημιουργήσει αυτή την ιστοσελίδα, με σκοπό την επικοινωνία και το μοίρασμα των σκέψεων της. Τρελή ιδέα; Ομολογουμένως!
Η "Υψικάμινος" λοιπόν, στέκει με περηφάνια αόρατα στον ορατό κόσμο του διαδικτύου κι είναι έτοιμη με την υψηλή θερμοκρασία που θα αναπτύσει στο "εσωτερικό" της, να δημιουργεί φωτεινές εστιές ανάγνωσης μα και ένθερμα καλλιτεχνικά μετερίζια.
Εκ της Site-άρχου (βλέπε Ματίνα Κ. Καρελιώτη),
Καλή αναγνωστική συμπόρευση!
Ειδική κάμινος μεγάλου ύψους που αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες!
