Το ξερό λουλούδι

Στα φύλλα ενός βιβλίου ένα λουλούδι
ξερό, λες πως γαλήνια και κοιμάται,
δεν έχει μυρωδιά, χρώμα και χνούδι,
νεκρό είναι κι όμως λες πως συλλογάται...

Η ωχρή του αυτή θωριά, μες στην καρδιά μου
γεννά παλμούς, και μες στο νου τη σκέψη:
ποιου Μάη είναι βλαστός; κι απ' τη γη χάμου
ποιο χέρι αβρό για μένα το 'χε δρέψει;

Άντρας, γυναίκα να' ταν δε θυμάμαι.
Τα μάτια του να ζουν; ή να 'χουν κλείσει;
Στο θώρι εγώ τ' ανθού τον συλλογάμαι
μ' αγάπη, κι ας τον έχω λησμονήσει.