Γιώργος Ρούσκας - ΕΜΕΙΣ (αναμφίβολα) - Ποιητική Συλλογή "Αχλύς 2"
ΕΜΕΙΣ (αναμφίβολα)
Όταν το εγώ
γίνεται εμείς
και ταυτόχρονα
το εμείς
μετουσιώνεται
στο εγώ
υφαρπάζοντας το εσύ
Όταν στο σώμα μου
η δική σου ψυχή εισχωρεί
με την βροχή απέξω
να φιλάει τη γη
τότε
αναμφίβολα
γεννιέται ο έρωτας
Η λάβα
ρέει καυτή
διάπυρη, ανεμπόδιστη
λιώνει τόσα και τόσα
αδιακρίτως
στο ξέφρενο διάβα της
τα ενσωματώνει
στην αχανή της μάζα
μετατρέποντας τα
σε αναπόσπαστα
κομμάτια του είναι της
Μα ήταν
απ’ την ώρα που γεννήθηκε
ως την ώρα που ξεψύχησε
λάβα
αναμφίβολα
μόνο λαβα
Όταν τα μάτια μου
βλέπουν για σένα
και τα δικά σου
ανοιγοκλείνουν για μένα
Όταν πίσω απ’ όλα
την κάθε μου κίνηση
την κάθε σκέψη
το κάθε δρώμενο
ή φανταστικό
υπάρχεις εσύ
πανέμορφη
πριγκίπισσα μοναδική
αναμφίβολα
αυτό
είναι η αγάπη
Αυτό
Πριν από σένα
μηχανικά πορευόμουν
με τάξη, κανόνες
περιστρεφόμουν
σε πλήρη τροχιά
κοινωνικά θαυμαστή
νόμιζα
πως αυτό ήταν ζωή
Τώρα
μόνο για σένα
μόνο μ’ εσένα
μεσ’ από σένα μόνο
θέλω να ζω
μόνο κοντά σου
νιώθω
αναμφίβολα
πως στ’ αλήθεια ζω.
Γιώργος Ρούσκας - ΕΜΕΙΣ (αναμφίβολα) - Ποιητική Συλλογή "Αχλύς 2"
