Ποιητικές & Λογοτεχνικές Αναφορές

Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996) «Η Μαρίνα των βράχων»

2016-04-07 17:52
«Η Μαρίνα των βράχων» Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα πού γύριζες  Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας  Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους.  Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο  Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της Xίμαιρας  Ριγώνοντας μ’ αφρό τη θύμηση!  Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου  Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω  Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών  Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια - Μα πού γύριζες; Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας  Σου ‘λεγα να μετράς μες στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες  Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων  Ή πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους  Μ' ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα...

Μανόλης Αναγνωστάκης (1925-2005) Χάρης 1944

2016-04-07 17:28
Ἤμασταν ὅλοι μαζὶ καὶ ξεδιπλώναμε ἀκούραστα τὶς ὧρες μας Τραγουδούσαμε σιγὰ γιὰ τὶς μέρες ποὺ θὰ ῾ρχόντανε             φορτωμένες πολύχρωμα ὁράματα Αὐτὸς τραγουδοῦσε, σωπαίναμε, ἡ φωνή του             ξυπνοῦσε μικρὲς πυρκαγιὲς Χιλιάδες μικρὲς πυρκαγιὲς ποὺ πυρπολοῦσαν τὴ νιότη μας Μερόνυχτα ἔπαιζε τὸ κρυφτὸ μὲ τὸ θάνατο             σὲ κάθε γωνιὰ καὶ σοκάκι Λαχταροῦσε ξεχνώντας τὸ δικό του κορμὶ νὰ χαρίσει             στοὺς ἄλλους μίαν Ἄνοιξη. Ἤμασταν ὅλοι μαζὶ μὰ θαρρεῖς πῶς αὐτὸς ἦταν ὅλοι. Μιὰ μέρα μᾶς σφύριξε κάποιος στ᾿ ἀφτί: «Πέθανε ὁ Χάρης» «Σκοτώθηκε» ἢ κάτι τέτοιο. Λέξεις ποὺ τὶς ἀκοῦμε κάθε μέρα. Κανεὶς δὲν τὸν εἶδε. Ἦταν σούρουπο. Θά ῾χε σφιγμένα τὰ χέρια ὅπως...

Κώστας Βάρναλης (1884 – 1974) Οι Μοιραίοι

2016-04-06 17:55
Οι Μοιραίοι Μες την υπόγεια την ταβέρνα, μες σε καπνούς και σε βρισιές (απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα) όλη η παρέα πίναμε εψές εψές, σαν όλα τα βραδάκια, να πάνε κάτου τα φαρμάκια. Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο και κάπου εφτυούσε καταγής, ω, πόσο βάσανο μεγάλο το βάσανο είναι της ζωής! Όσο κι ο νους να τυραννιέται, άσπρην ημέρα δε θυμιέται. (Ήλιε και θάλασσα γαλάζα και βάθος τ’ άσωτ' ουρανού· ω της αυγής κροκάτη γάζα, γαρούφαλα του δειλινού, λάμπετε σβήνετε μακριά μας χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!) Του ενού ο πατέρας χρόνια δέκα παράλυτος, ίδιο στοιχειό· τ' άλλου κοντόημερη η γυναίκα στο σπίτι λιώνει από χτικιό· στο Παλαμήδι ο γιός του Μάζη κι η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι. - Φταίει το ζαβό το ριζικό μας! - Φταίει ο Θεός που μας μισεί! - Φταίει το κεφάλι το κακό μας! - Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί! Ποιος φταίει; ποιος φταίει;...
Όλα τα άρθρα
<< 7 | 8 | 9 | 10 | 11 >>

«λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα»

..

2017-10-02 22:10
  Εκεί στην άκρη μιας σελίδας, έκατσα προσεκτικά. Σηκώνοντας το βάρος της υλικής μου υπόστασης με τον φόβο του τσακίσματος. Εκεί στην άκρη ενός βιβλίου, σημείωσα δυο φόβους, τρία όνειρα, χίλιες φανταστικές ζωές, αγναντεύοντας τον φάρο, που δίνει γραμμή πλεύσης στο καρυδότσουφλο της...

..

2017-10-02 22:05
Η ψυχή νοσεί απ' την υγρασία Ποτάμι ο χρόνος, χείμαρροι τα συναισθήματα, ρυάκια τα δάκρυα Σε ακαθάριστες κοίτες ρεμάτων σωριάζονται αξιοπρέπειες Οι ανταριασμένες θάλασσες των κακώς κείμενων, μετατρέπουν σε καρυδότσουφλα τις βάρκες της ελπίδας Η ψυχή νοσεί απ’ την υγρασία Μα το πλεονάζων ύδωρ,...

..

2017-10-02 22:00
Η θάλασσα μας, δεν είναι πια γαλάζια. Πήρε το χρώμα του θανάτου. Η θάλασσα μας, δεν είναι πια αλμυρή. Πήρε την γεύση της πίκρας. Η θάλασσα μας, δεν θα μας δροσίζει πια. Πήρε την όψη της φωτιάς. Η θάλασσα μας, δεν θα μας ταξιδεύει πια. Ακίνητα μένουν τα νερά της, απ' τα χιλιάδες πτώματα.  

..

2017-10-02 21:48
Προχωρώ. Σκοντάφτω σε "λάθη" και πέφτω. Σηκώνομαι, τινάζοντας τα γδαρμένα γόνατα μου και προσπαθώ ξανά. Οι δρόμοι παίρνουν κλίση ανηφορική. Κουράζομαι. Πιστεύω σ' αυτό που θέλω να φτάσω. Γεμίζω δύναμη. Κοιτώ μπροστά, έχοντας εμπεδώσει το πίσω. Σκέφτομαι καλοπροαίρετα ακόμα κι αν...

Συστάσεις

Η Site-άρχης της "Υψικαμίνου", είναι μία απλή και ταπεινή βιβλιοφάγος, που ζει ανάμεσα σε στοίβες από χαρτιά, κάθε λογής μολύβια και άπειρα, μα άπειρα βιβλία! Έχει στενές σχέσεις μ’ έναν παπαγάλο που απαγγέλει Καββαδία, μ' ένα καμινετάκι που της προσφέρει ανιδιοτελώς τον πρωινό καφέ αλλά και μ' έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, που δεν τον λες και τελευταίας τεχνολογίας (ζωντανό απολίθωμα της Ιουρασικής περιόδου... μπορεί!).

Μετά απ' τα χίλια παρακάλια μια τρελής ιδέας που της "σφηνώθηκε" στο κεφάλι, αποφάσισε να δημιουργήσει αυτή την ιστοσελίδα, με σκοπό την επικοινωνία και το μοίρασμα των σκέψεων της. Τρελή ιδέα; Ομολογουμένως!

Η "Υψικάμινος" λοιπόν, στέκει με περηφάνια αόρατα στον ορατό κόσμο του διαδικτύου κι είναι έτοιμη με την υψηλή θερμοκρασία που θα αναπτύσει στο "εσωτερικό" της, να δημιουργεί φωτεινές εστιές ανάγνωσης μα και ένθερμα καλλιτεχνικά μετερίζια.

Εκ της Site-άρχου (βλέπε Ματίνα Κ. Καρελιώτη),

Καλή αναγνωστική συμπόρευση!

 

Ειδική κάμινος μεγάλου ύψους που αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες!

URL Counter
Web Tracker